K2B - Afscheid - Neel Doff

Aangeboden: K2B - Afscheid - Neel Doff Prijs: € 5,00 K2B - Afscheid - Neel Doff Paperback Aantal blz. 153 ISBN : 9029003707 Het boek verkeert in een perfecte staat. De verzendkosten zijn voor rekening van de koper. Levensverhaal (2e helft van de 19e eeuw) van een intelligent meisje uit een paupergezin - drinkende vader, slonzige babbelzieke moeder, negen kinderen, kelderwoning, ziekte, ongedierte en honger. Met 12 jaar gaat zij in een "dienstje" en sjouwt als "loopkind" hongerig door Amsterdam; zij wordt heel jong door haar "baas" verkracht en door haar moeder min of meer tot tippelen gedwongen. Tenslotte wordt zij schildersmodel-maintenée. Zij doet een poging tot zelfontwikkeling en ontworstelt zich aan haar milieu. Deze doffe ellende wordt aangrijpend beschreven. Vlot, boeiend geschreven, als tijdsbeeld interessant. * *Neel Doff, pseudoniem van Cornelia Hubertina Doff (Buggenum, Nederland, 27 januari 1858 - Elsene, België, 14 juli 1942) was een Nederlandse schrijfster die in het Frans schreef. Ondanks haar Nederlandse oorsprong wordt ze tot de Franse literatuur gerekend. Door haar naturalistische verhalen wordt zij beschouwd als een van de voornaamste vertolksters van proletarische literatuur. Levensloop Als derde geboren in een familie van negen, vergezelt Cornelia haar familie, in steeds dieper in armoede vervallende behuizingen in Amsterdam, Antwerpen en Brussel. Vastbesloten zich te onttrekken aan het lompenproletariaat wordt Cornelia schildersmodel voor een groot aantal Belgische schilders onder andere James Ensor, Félicien Rops, en in mindere mate beeldhouwersmodel voor Charles Samuel en Paul De Vigne. Ze poseert voor Charles Samuel als Charles de Costers' Nele voor het Charles de Coster Monument op het Flageyplein te Elsene en voor Paul de Vigne als de Kleine Hollandse (La Petite Hollandaise), eigendom van het Brussels Koninklijk Museum voor Schone Kunsten. Het is hoogstwaarschijnlijk dat ze ook het model was voor Paul de Vignes "Metdepenningen" grafmonument op de Westerbegraafplaats van Gent en het identieke Ben Cable Monument op het Chippiannock Cemetry, Rock Island in Illinois In deze artistieke wereld ontmoet ze Fernand Brouez, met wie ze in 1896 in het huwelijk treedt. Brouez, de tweede zoon van een rijke notaris, geeft het Franse tijdschrift La Société Nouvelle (Nederlands: De Nieuwe Maatschappij) uit. Dit wordt beschouwd als het belangrijkste Frans internationaal-socialistisch, economisch en artistiek tijdschrift van die tijd. Hij overlijdt in 1900. Als weduwe Brouez huwt ze vervolgens Georges Serigiers, een vooraanstaand Antwerpse advocaat en vriend van de Brouez-familie. Jaren later, geveld door een griep, ziet Cornelia door het raam van het statige Serigiers huis een groepje jongens in de sneeuw spelen. Dat tafereel werpt haar terug in de tijd en brengt haar dagen van armoede en ellende in herinnering. Ze stort haar hart en ziel in haar eerste boek "Jours de famine et de détresse" (Nederlands: Dagen van honger en ellende). In kleine tableaus vertelt ze de levensloop van Keetje Oldema, een meisje veracht en vernederd door haar hopeloze armoede, die door haar moeder wordt aangezet tot prostitutie, om haar jongere broertjes en zusjes te voeden. Laurent Tailhade, betoverd door die beschrijving van een gekwetste jeugd, wordt haar grootste bewonderaar. De schilder en etser Francis Jourdain verdedigt haar werk voor de Prix Goncourt van 1911. Ze loopt de prijs mis met één stem, maar is desondanks heel vereerd door de nominatie. Neel Doff eindigt haar autobiografische trilogie met "Keetje" en "Keetje Trottin", bronnen voor de latere film Keetje Tippel. Ze rondt de "Doff-saga" af met verspreide verhalen over haar broers en zusters in andere werken. In 1907 betrekken de Serigiers hun prachtige nieuwe buitenhuis, te Genk, destijds nog een boerendorp. Geïnspireerd door het leven van de dorpelingen, vooral door één bepaalde familie, zet ze haar pen op papier en begint opnieuw te schrijven. Haar werk en leven als "Grande Dame" becommentariërend publiceert ze haar verhalen in Franstalige tijdschriften. Ze vertaalt ook drie Nederlandse werken in het Frans. In december 1929 verschijnt het volgend citaat van Thibaud-Gersen in Le Courier Littéraire: "Wanneer geeft men de Nobelprijs aan de nederige en geniale Neel Doff?" Deze woorden waren genoeg om allerlei geruchten en speculaties te verspreiden over de nominaties voor 1930. Toch duurt die mythe nog voort in verschillende publicaties . Velen vergelijken haar werk met dat van Emile Zola. In haar eigen woorden over Emile Zola: "Hij schreef erover en ik heb het geleefd". Ook vermeldenswaard is dat het personage van Keetje lijkt op dat van Sonja uit Misdaad en straf van Dostojevski, waardoor ze de "Dostojevski van het noorden" genoemd wordt. De Franse schrijver Henri Poulaille, die haar redacteur wordt na het overlijden van haar echtgenoot Georges Serigiers, looft haar als Colette overtreffend. Neel Doffs' soms brutale schrijfwijze over het lompenproletariaat blijft ondanks alles steeds controversieel. In 1930 huldigt België haar met de benoeming tot Officier in de Orde van de Kroon, een van de hoogste Belgische onderscheidingen. Op 14 juli 1942, verbitterd door de gruwelen van de oorlog en aan niersclerose lijdend, sterft Neel Doff in haar huis, Napelsstraat 36, te Elsene. Om haar goederen veilig te stellen, laat ze bij testament alleen de auteursrechten van haar werk aan haar goede vriendin, de joods geboren Helen Temersen na. In de vroege zeventiger jaren verkoopt Helen Temersen de auteursrechten aan Uitgeverij Meulenhoff in Amsterdam. Deze geeft de boeken opnieuw uit waarna de filmregisseur Paul Verhoeven ze verwerkt tot een filmscript voor de film Keetje Tippel. Het huis in Elsene laat ze aan de kinderen van Franz Hellens, die er later gaat wonen en er ook schrijft. De rest van haar fortuin laat ze aan verschillende personen. Meer dan één kunstwerk verdwijnt uit het huis in Eslene, die tot nu toe nog niet teruggevonden zijn, onder andere een schilderij van James Ensor. Het lot kon niet toestaan dat deze controversiële schrijfster ons na haar dood enkele raadselen zou nalaten.

meer info